Ponińska Rozalia 1/v. hr. Dąmbska, 2/v. Łączyńska (ur. 12.12 1811r., zm. 19.04 1885r.). Najstarsza córka Stanisława Kostki Ponińskiego z Wrześni, h. Łodzia (1781-1847), matka - Anna Sierakowska h. Ogończyk. Miała pięć sióstr i dwóch braci. Bardzo młodo wyszła za mąż za Juliana Dąmbskiego, dziedzica Kościelca. Po jego śmierci została secundo voto Adolfową Łączyńską. Była osobą bardzo szanowana i wpływową w społeczeństwie. Nie zawdzięczała tego tylko swoim stosunkom rodowym i majątkowym, ale przede wszystkim osobowością. Zjednywała sobie ludzi swoją życzliwością, otwartością i poczuciem humoru. Bardzo roztropnie i oszczędnie zarządzała majątkiem odziedziczonym po rodzicach i  po pierwszym mężu, przez co jego wartość wzrosła. Zawsze można było liczyć na jej patriotyczne i miłosierne uczucia. W niejednej potrzebie i biedzie w kraju i na wychodźstwie spieszyła pomocą. Hojnie wspierała powstańców. Nie szczędziła wydatków i nie tylko w dobrach swoich, była chętną opiekunką lecz i wszystkie dobroczynne towarzystwa i przedsięwzięcia w Poznaniu wspierała. Majątek Kościeleckich Rozalia z Ponińskich 2/v. Łączyńska przekazała w testamencie swojemu bratankowi, chrześniakowi Adolfowi Ponińskiemu (ojcu Edwarda Ponińskiego +1939r.). Odziedziczony majątek obwarowany był zakazem sprzedawania ziemi czy kosztowności (fideikomis).
Julian Dąmbski, Adolf Łączyński i Rozalia hr. Ponińska pochowani są w krypcie Kaplicy św. Barbary kościoła pw. św. Małgorzaty w Kościelcu.